donderdag 30 december 2004

De wetten van Kepler - Don Quichot



Op donderdagavond 30 december togen vriendin E en ik heerlijk in de trein naar Den Bosch om daar in de Verkadefabrieken te gaan kijken naar Don Quichote, gespeeld door de Wetten van Kepler (ben mijn foldertje kwijt, had ik als boekenlegger in mijn versie van Don Q gestopt, ongelofelijk maar waar, dus geen verdere bijzonderheden). In de trein legden wij decagrrls natuurlijk direct onze Don Q's op het tafeltje: E haar 'retold kinderversie' en ik 'deel I (want het schiet nog steeds niet zo op, hoewel ik de afgelopen twee dagen toch wel even 150 pagina's weglas, maar dat terzijde) van mijn BvdP'-versie.

We kwamen ruim op tijd in de fabriek aan om daar nog even rond te snuffelen. Er zijn filmzalen, een cafe-restaurant (prachtig gerestaureerd, E had iets van ouwe meuk verwacht, maar het kwam voor mij goed overeen met wat ik zag in de oude Van Nelle fabriek in Rotterdam: door hippe jonge designers ingericht, modern en smaakvol passend in de historie van het gebouw). Overal waren hints naar Don Q aangebracht. Een roestige fiets (wij dachten natuurlijk dat dat Rocinant zou zijn, bleek trouwens niet zo), molens, stukken wapenrusting etc.

De voorstelling was erg bijzonder. Twee acteurs (Don Q en Sancho P), en een viertal muzikanten die in een hoek op het toneel zaten en af en toe in het spel werden betrokken. Het decor was geweldig, met houten pallets waren allerlei bergen (stapels) gemaakt, waar ze overheen klommen tijdens hun reizen. Het verhaal was uiteraard enorm ingekort en flink gemoderniseerd. Voor mijn gevoel speelde het zich ergens op het Brabantse platteland af (met dorpscafe en kermis). Het gevecht tegen de windmolens ontbrak, maar er werd wel naar verwezen. Omdat ik de boeken nog niet uit heb, kon ik nog niet alle scenes thuisbrengen, volgens E werd vooral uit deel I geput. Prachtig omlijst door de muziek/muzikanten.

Een zeer geslaagde avond!

dinsdag 21 december 2004

Miguel de Cervantes y Saavedra - Don Quichot



Het schiet niet zo heel erg op. Ik geloof dat ik nu rond pagina 200 ben (elke avond in bed een pagina of 10-15, lekker leesvoer voor in bed, hoewel het boek wel wat zwaar is).

Mij werd gevraagd hoe een Spanjaard Don Quijote uitspreekt: Don Kie-gò-te. Met een harde g of ch. Als je de j laat staan in het nederlands krijf je Don Kij-go-te dus het schrijven als Don Qui-cho-te is eigenlijk niet zo gek, alleen zijn wij het op z'n Frans gaan uitspreken, met ch als sj van chocola ipv als ch van charisma. Het boek wordt in het Spaans 'El Quijote' genoemd. Net zoals wij het hebben over 'de Max Havelaar'...

Mijn lerares Spaans vertelde dat ze de vertaling van B. vd Pol (die ik lees), goed vindt, met uitzondering van de eerste zin, waarin de schrijver vertelt in het Nederlands dat hij zich de naam van het desbetreffende plaatsje niet meer *kan* herinneren. In het Spaans staat daar dat hij zich de naam van het plaatsje niet meer *wil* herinneren. En dat is natuurlijk wel een heel ander iets!

Ik lees verder (genietend van kleine hapjes Don Q)

maandag 20 december 2004

Rascha Peper - Oesters



Alweer een poosje ligt op mijn bureau uitgelezen te wachten op een leesverslagje: Rascha Peper - Oesters.

Het verhaal
De jonge studente Olga rijdt vanaf het vakantieadres waar ze met haar ouders is mee terug naar Nederland met een vriend van hen, de Zeeuwse kunsthandelaar Frank. Ze worden verliefd op elkaar. Het leeftijdsverschil (40 jaar!) blijkt echter te groot om deze liefde blijvend te laten zijn: als Olga na een paar jaar ook verliefd wordt op een medestudent, moet ze kiezen.

Een jaar of wat (ongeveer 20) later herstelt Olga van kanker in Wenen, waar ze met haar man woont. Deze ziekte laat haar nadenken over vroeger, en ze vraagt zich steeds af of ze twintig jaar eerder niet de verkeerde beslissing nam. Ze raakt hierdoor erg van de kaart.

Mooi boekje! Wat een eenzaamheid, tastbaar beschreven. Ik werd er benauwd van...