woensdag 2 april 2008

Henning Mankell - Moordenaar zonder gezicht



Mijn eerste Mankell was een erg dunnetje, In het graf, over Wallander die een huis wilde kopen maar bij de bezichtiging ervan in de tuin over een skelet struikelde (hoe toevallig, dat soort dingen overkomt altijd alleen maar de hoofdpersonen in politieromans!). Het las lekker en dus greep ik nu een Mankell die al tijden op mijn MTBR lag.

Het is 1990. Op een afgelegen boerderij wordt een dubbele moord gepleegd. Het lijkt een roofmoord, maar ja, de twee oude mensen hadden het niet ruim. Wallander snapt er niet veel van. Totdat de zwager van de vermoorde man onthult dat die een dubbelleven leidde. Maar hoe spoort dat met de laatste woorden van de stervende vrouw: "Buitenlander"? Als dat bekend wordt, zorgt dit voor een uitbarsting van rassenhaat. De moorden moeten dus snel opgelost worden, voor de boel helemaal uit de hand loopt.

Het enige dat me vreselijk irriteerde in deze verder lekkere politieroman is dat iedereen bij de naam en vaak zelfs met met voor- én achternaam genoemd wordt, behalve de asielzoekers die erin voorkomen. Dat zijn de Somaliër, de Roemeense etc. En het ging me nog meer irriteren na de volgende passage (p. 266):
"Kurt Wallander ergerde zich erover (dit moet natuurlijk eraan zijn, maar ja, dat terzijde) dat Björk over de dode Somaliër sprak als over die dode neger. Onder het zeildoek in de modder had een dood mens gelegen en niets anders. Maar uiteraard piekerde hij er niet over een discussie aan te gaan."

I rest my case.

Geen opmerkingen: