In Dorsvloer vol confetti wordt met een vlotte pen een reeks herinneringen aan de jeugd van een Zeeuws meisje neergezet. Katelijne is het enige meisje in een groot boerengezin. Als je net begint met lezen denk je dat het zich ergens in de jaren '50 van de vorige eeuw afspeelt, maar nee, het zijn de jaren '80; de tijd waarin ook ik opgroeide. Maar in zo'n compleet andere wereld!
Eigenlijk wil ik niet teveel verklappen over het verhaal, je moet het gewoon zelf lezen.
Wat een mooi en onbeladen beschreven herinneringen aan een maar al te snel loodzwaar neergezette jeugd in een Zeeuws zwartekousengezin! In tegenstelling tot Knielen op een bed violen, waar een soortgelijke jeugd zijn diepe en zeer onaangename sporen nalaat, weet Franca Treur een weliswaar niet doorsnee maar toch zeer gelukkige jeugd te beschrijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten